Historia Domu
Historia Domu
O naszym mieście z historią Domu Pomocy Społecznej w tle.
Radzymin miasto „cudu nad Wisłą”, pamiętnego 1920 roku. Jedno z najstarszych miast na Mazowszu. Prawa miejskie otrzymał w 1475 roku. Był własnością rodów arystokratycznych.13 czerwca 1999 r. Radzymin witał Ojca Świętego Jana Pawła II.
W tę piękną i szczytna historię wpisują się ponad 68-letnie dzieje Domu Pomocy Społecznej w Radzyminie.
Historia Domu rozpoczyna się w listopadzie 1954 roku, kiedy to z pobliskiego Wołomina awansującego do rangi miasta powiatowego przywieziono 50 pensjonariuszy, których umieszczono w budynku przeznaczonym na Powiatowy Komitet PZPR, zupełnie niedostosowanym dla potrzeb ludzi starszych i przewlekle chorych. Szczególnie trudne warunki były na Oddziale Męskim zlokalizowanym w sali konferencyjnej, w której umieszczono 45 mężczyzn. Stanowisko dyrektora domu powierzono wtedy panu Feliksowi Kęszyckiemu. Ówczesna nazwa placówki brzmiała: Państwowy Zakład Specjalny dla Przewlekle Chorych w Radzyminie ul. Mickiewicza 14.
16 czerwca 1959 roku kierownictwo w Zakładzie obejmuje Jerzy Leszczewicz. Nowy dyrektor stara się o poprawienie warunków lokalowych i przeprowadza stopniowo remont budynku głównego dostosowując go dla potrzeb ludzi w podeszłym wieku. Poprawa trudnej sytuacji następuje w październiku 1963 roku gdy z fundacji pani Sue Ryder zostaje wybudowany i oddany do użytku Pawilon dla 45 osób, a następnie w roku 1969 drugi pawilon dla 50 osób. We wrześniu 1965 dyrektorem Zakładu zostaje pan Leszek Mikołajewski, która tę funkcję sprawował do 28 maja 2008 roku. Obecnie funkcję dyrektora Domu sprawuje Jolanta Chałupka.
Nazwa placówki kilkakrotnie jeszcze ulega zmianie, najpierw na Państwowy Zakład Specjalny dla Przewlekle Chorych, następnie Państwowy Dom Specjalny dla Przewlekle Chorych, później na Państwowy Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych, a w roku 1993 na Dom Pomocy Społecznej w Radzyminie ul. Konstytucji 3 Maja 7.
W poszczególnych latach zmieniali się mieszkańcy, było ich ponad tysiąc dwustu. Dom wciąż zmieniał swój wizerunek poprzez kolejne remonty, dostosowując się do obowiązujących standardów. W roku 1998 została ukończona adaptacja budynku gospodarczego, do którego przeniesiono pomieszczenia administracyjne i mieszkania sióstr z zakonu Albertynek. Pozwoliło to wykorzystać dotychczasowe pomieszczenia biurowe na pokoje dla mieszkańców. W roku 2004 i 2005 ze środków Fundacji Sue Ryder i Starostwa wyremontowano i dostosowano do obowiązujących standardów obydwa pawilony.
Poprzez te wszystkie lata istnienia Domu jego historia została wzbogacona przez jubileusze 100-lecia urodzin mieszkańców, wspólne wycieczki w malownicze zakątki naszej Ojczyzny, integracyjne spotkania z dziećmi okolicznych szkół i przedszkoli oraz imprezy okolicznościowe odbywające się w Domu.
